Dit wist je nog niet over gordeldieren!

In Wildlands Adventure Zoo Emmen is de afgelopen weken hard gewerkt aan een aantal veranderingen. Het park werkte onder andere aan het Jungle Theater waar met extra beplanting en een nieuwe tribune de uitstraling werd verbeterd. Ook kreeg een groep gordeldieren een nieuw onderkomen in het Jungle Theater. Veel mensen hebben wel eens een gordeldier gezien. Maar wat weten we eigenlijk van ze? Hieronder vindt je een aantal verrassende weetjes!

Als je aan zoogdieren denkt, denk je niet meteen aan gordeldieren. Zo op het eerste oog hebben ze meer gemeen met een schubreptiel dan met een leeuw of een paard. Toch baren en zogen gordeldieren één tot meerdere jongen per worp. Eeneiige vierlingen zijn zelfs redelijk normaal bij gordeldieren! De jongen van een gordeldier kunnen na de geboorte meteen lopen: het zijn zogenoemde nestvlieders. Na ongeveer vier tot vijf maanden trekt het jong zijn eigen plan en gaat hij zelfstandig nieuwe avonturen tegemoet.

Het pantser is geen schild

Een gordeldier heeft geen schild zoals een schildpad. Zijn pantser bestaat uit diverse hoorn- en botplaten in de vorm van gordels. Deze worden door een stevige maar plooibare huid bij elkaar gehouden en kunnen daardoor nog steeds goed bewegen. Een gordeldier kan zich – net als een egel – oprollen tot een balletje bij dreigend gevaar. Er zijn verschillende soorten gordeldieren, maar de meest voorkomende is het negengordelig gordeldier die zo genoemd is vanwege zijn (verrassing!) negen gordels.

In het Engels en het Spaans heten gordeldieren armadillo’s wat letterlijk betekent: ‘kleine gepantserde mensen’. Ze komen voornamelijk voor op de steppes en in de savannen van de Verenigde Staten, Midden- en Zuid-Amerika. In Europa zijn ze alleen te zien in dierentuinen, waaronder nu dus Wildlands Emmen.

Een goede neus, maar de ogen? Mwah…

Gordeldieren hebben een uitstekende neus. Ze kunnen hun voedsel – in de vorm van insecten, kleine hagedissen en muizen tot op 20 centimeter onder de grond ruiken om ze vervolgens met hun vlijmscherpe klauwen op te graven. Zelfs grote, stevige mierenhopen zijn niet veilig voor wroetende gordeldieren!

Een goede neus hebben ze dus. Maar goede ogen? Mwah… niet zozeer. Alleen op korte afstand kunnen ze wat waarnemen. Daardoor zien ze vaak naderende auto’s over het hoofd. Veel gordeldieren sterven in het verkeer. Daarnaast wordt er op de dieren gejaagd: het vlees is in sommige landen een delicatesse en van het pantser worden mandjes gemaakt voor toeristen. Ook hebben gordeldieren te maken met verdwijnend leefgebied.

Helaas staan een aantal gordeldieren hierdoor op het punt van uitsterven. Dat is toch wel triest als je bedenkt dat er al miljoenen jaren geleden gordeldieren rondliepen op aarde. Een uitgestorven familielid van de hedendaagse gordeldieren, de Glyptodon, werd zelfs zo groot als een kleine auto! Stel je voor dat je die zomaar tegenkomt…